آیا میدانید که با ایمپلنتیوم دیگر نباید نگران دندانهای از دست رفتهی خود باشید! ایمپلنت دندانی ایمپلنتیوم، یک پیچ از جنس تیتانیوم است که به عنوان ریشهی دندان توسط یک متخصص، درون فک شما قرار داده میشود. از نظر زیبایی نیز ساخت ایمپلنت دندان همانند دندانهای طبیعی شما خواهد بود بنابراین با ارزیابی دقیق نسبت به اندازه و سایز ایمپلنت پیش از عمل که توسط دندانپزشکان صورت میگیرد و نیز با همکاری شما در رعایت بهداشت که بعد از عمل باید صورت گیرد، ایمپلنت سالها جوابگوی نیازهای جویدن، صحبتکردن و زیبایی شما خواهد بود.
به طوریکه بعد از فراهم کردن مقدمات کار، دندانپزشک با دستگاههای مدرن و ابزار کاملاً استریل ایمپلنت را درون استخوان فک قرار میدهد بعد از مدتی که سطح تیتانیوم ایمپلنت با استخوان مجاورش پیوند محکمی برقرار کرد قطعهی مربوط به تاج را روی ایمپلنت قرار میدهند.
دندان مصنوعی یا پروتز نهایی که میتواند ثابت یا متحرک باشد بعداً روی این قسمت کار گذاشته میشود که بنابراین ظاهر دندانهای ایمپلنت شده با دندانهای طبیعی هیچ تفاوتی نخواهدداشت و موقع غذا خوردن مانند یک دندان طبیعی عمل میکند.
ایمپلنت دندانی چیست ؟
ایمپلنت بهترین جایگزین برای دندانهای از دست رفتهی شما میباشد. ساخت ایمپلنت دندان از دو جز اصلی تشکیل شده است. -۱فیکسچر. ۲- اباتمنت.
به جای دندانی که از دست دادهاید ابتدا فیکسچر در داخل استخوان فک شما کار گذاشته میشود و سپس بر روی آن اباتمنت همراه با روکش ساخته شده قرار میگیرد.
در این طرح درمان، شما از مزایای زیادی برخوردار میشوید از قبیل:
* دیگر نیازی به خارج کردن پروتز از دهان خود ندارید.
* در درمان ایمپلنت مانند دیگر درمانها نیاز به تراشیدن دندانهای مجاور سالم نیست.
* ظاهر دندان ایمپلنت بسیار شبیه دندان طبیعی بوده و با دندان طبیعی تفاوت ظاهری ندارد.
* در هنگام صحبت کردن و غذا خوردن احساس بسیار راحت و خوبی خواهید داشت.
* از تحلیل استخوان و پیری زودرس در صورت، جلوگیری میکند.
*هیچگونه فشار اضافی به لثه وارد نمیکند. ایمپلنتها چگونه عمل میکنند؟ در هر ایمپلنت فیکسچر به عنوان ریشهی دندان و اباتمنت و روکش پروتز به عنوان تاج دندان استفاده میشود و برای دندانهای مصنوعی که لق هستند از ایمپلنت به عنوان روشی برای اتصال و گیر مناسب پروتز یا دندان مصنوعی فرد استفاده میشود.
به طور کلی برای افراد زیر ساخت ایمپلنت دندان توصیه نمیشود:
-۱شرایط عمومی فرد اجازهی جراحی را ندهد.
-۲ در صورتی که فرد بیماری قند کنترل نشده داشته باشد.
-۳ افرادی که دخانیات به مقدار زیاد مصرف میکنند.
کاشت ایمپلنت به چه صورت است ؟
کاشت ایمپلنت در استخوان فک شما در مدت زمان کوتاهی و با راحتی کامل انجام میگیرد و هیچگونه عوارضی ندارد. در این مرحله باید به ایمپلنت اجازه داده شود تا به استخوان فک شما متصل شود. قرار دادن پروتز برای
ساخت ایمپلنت دندان به چه صورت است؟
در این مرحله از دهان شما در حالی که ایمپلنتها در داخل استخوان فکتان قرار دارند قالبی تهیه میگردد و از روی آن پروتز ساخته میشود و پس از انجام مراحل لابراتوری پروتز آماده توسط دندانپزشک یا متخصص پروتز بر روی ایمپلنت نصب میگردد.
مراحل انجام ایمپلنت چهقدر به طول میانجامد؟
به طور متوسط زمان ترمیم بافتی و تشکیل استخوان حدود ۲ تا ۳ ماه است که میتوان پس از این مدت مراحل ساخت پروتز تاج دندان را آغاز کرد. در افرادی که استخوان فک از نظر کیفی و کمی شرایط خوبی داشته باشد این زمان کاهش خواهد یافت.
چگونه باید از ایمپلنت مراقبت کرد؟
عدم رعایت بهداشت دهان و دندان دلیل عمدهای برای از دست رفتن ایمپلنت به شمار میرود؛ شما باید درست مثل یک دندان طبیعی از دندان جدید مراقبت کنید. استفاده از نخ دندان، دهانشویه و مسواک حداقل دو بار در روز از اهمیت زیادی برخوردار است. بدین ترتیب با ویزیتهای دورهای مداوم توسط دندانپزشک، شما صاحب دندانی شدهاید که به لثه و یا دندانهای مجاور آسیبی وارد نکرده است.
میزان موفقیت ایمپلنت چهقدر است؟
درصد موفقیت انجام ایمپلنت به عوامل مختلفی بستگی دارد که در بیماران مختلف متفاوت است حتی این مسئله در مورد فک بالا و پایین تفاوت دارد. به طور متوسط میزان موفقیت ایمپلنتهای دندانی ۹۵ تا ۹۸ درصد گزارش شده است.
ایمپلنت دندان پین های باریکی هستند که از تیتانیوم خالص سازگار ساخته شده که درون استخوان فک گذاشته می شود. هنگام ساخت ایمپلنت دندان میزان استخوان در دسترس، میزان استحکام استخوان و زمان گذاشتن ایمپلنت در نظر گرفته می شود. اگر استخوان کافی برای ساخت ایمپلنت دندان در دسترس نباشد می توان در شرایط خاص مقداری استخوان برگرفته از نقاط دیگر پیوند زد.همچنین بر حسب میزان سختی استخوان انواع پیچ دار و بدون پیچ برای ساخت ایمپلنت دندان انتخاب می شود. ایمپلنت می تواند بلافاصله پس از از دست رفتن دندان و کشیدن آن یا پس از زمان طولانی ترمیم، جایگزین شود. شکل ایمپلنت مانند ریشه دندان طبیعی است. پس از از دست رفتن دندان در صورت عدم جایگزینی سریع با ایمپلنت امکان تحلیل استخوان و کاهش توانایی جویدن و کج شدن دندانهای کناری است. اگر گذاشتن با تاخیر ایمپلنت پیشنهاد می شود ایمپلنت های کوچکتر و استوانه ای به دلیل در دسترس بودن استخوان کمتر استفاده می شود.
دندان متحرک، قابل اتصال به این ایمپلنت ها هستند. حدود 3 تا 6 ماه زمان لازم برای رشد و ترمیم استخوان اطراف ایمپلنت است.
مکان گذاشتن ایمپلنت دندان و نوع سیستم مناسب تنها بوسیله معاینه ای که دندانپزشک انجام میدهد با در نظر گرفتن سایر شرایط قابل بیان است. میزان حجم و دانسیته استخوان فک، تعداد و موقعیت و استحکام دندانهای طبیعی فرد، شرایط لثه، شرایط و تعداد دندانهای فک مقابل از عوامل مهم حین معاینه است.
در چه مواردی از ایمپلنت استفاده می شود:
1- فاصله بین دندانهای جلو در اثر از دست رفتن یک دندان بطوری که دندانهای مجاور آن طبیعی باشند.
از دست رفتن دندان می تواند به دلیل پوسیدگی، بیماری لثه و یا تصادفات باشد. اگر دندان در منطقه زیبایی باشد علاوه بر زیبایی سلامتی دندان نیز در ساخت ایمپلنت دندان متاثر می شود. فاصله طولانی بی دندانی باعث رویش دندانهای فک مقابل به این فاصله و جابجایی دندانهای بالا و پایین و از دست رفتن اکلوژن مناسب می شود. عمل جویدن نیز متاثر شده و مفاصل فک پایین در طولانی مدت دردناک می شود.
درمان:
* بریج سه واحدی که مستلزم قربانی کردن دو دندان سالم مجاور است.
* بریجی که به دندانهای مجاور چسبیده ولی عمر آن محدود است.(Maryland Bridge)
* بریج تنها تاج دندان را جایگزین می کند ولی ریشه را جایگزین نمی کند و نیروهای جویدن به استخوان زیرین منتقل نمی شود و و در طول زمان حجم و ارتفاع استخوان کاهش می یابد .
ایمپلنت درمان بهتری است چون هم دندانهای کناری تراش نمی خورند و هم بطور کامل ساختار دندان حفظ می شود و نیروهای جویدن به استخوان منتقل می شود و حجم استخوان بدون تغییر می ماند.
2- فاصله زیاد بین دندان ها در اثر از دست رفتن یک یا بیش از یک دندان بطوری که دندانهای مجاور آن طبیعی باشند.
فاصله بیشتربین دندانها همان اثرات ازدست رفتن یک دندان را بصورت شدیدتر نشان می دهند. عدم زیبایی، مشکلات پخش نیروی جویدن ، درد در مفاصل فک پایین و مشکلات تکلمی از موارد مورد شکایت بیماران می باشد.
درمان:
* بریج های چند واحـدی ( با تراش دندان های پایه کناری ) که تعـداد دندان های پایـه باید متنـاسب با طول بی دندانی باشد.
* پارسیل متحرک که مشکلات تکلمی، جویدن و اجتماعی ایجاد می کند.
* بریج ها یا روکشهای ساپرت شونده با ایمپلنت به تنهایی یا در ترکیب با دندان طبیعی.
3- زمانی که یک یا بیش از یک دندان از انتهای هر قوس دندانی از دست رفته باشد و تنها یک سمت، دندان طبیعی باشد.
از دست دادن دندانهای قوی در عقب قوس دندانی که وظیفه جویدن و آماده کردن غذا برای هضم دارند باعث آسیب به حرکات جویدن می شود. دندانهای باقیمانده به سمت فضای خالی حرکت می کنند و تماس بین دندانها از دست می رود. همچنین دندانهای قوس مقابل نیز به طرف فضا حرکت می کنند و مشکلات مفاصل فک پایین نیز رخ می دهد.
درمان:
درمان فکهای انتهای آزاد سخت می باشد چون تنها در یک سمت دندان وجود دارد.
* پارسیل متحرک فک بالا یا پایین. پارسیل ممکن است به عنوان جسم خارجی احساس ناخوشایندی ایجاد و مشکلات تکلمی و جویدن ایجاد نماید.
* ایمپلنت به عنوان دندان پایه دوم بریج. در حالیکه پایه اول دندان طبیعی است، یا اینکه بریج کلا بوسیله ایمپلنت در هر دو طرف ساپرت شود.
4-زمانی که کلیه دندانهای یک یا هر دو فک از دست رفته باشد.
بی دندانی کامل فک بالا و پایین با هم یا به تنهایی منجر به مشکلات بسیار زیادی می شود. جویدن و صحبت کردن از مشکلات اصلی بیماران بی دندان می باشد. از آنجا که دندان ها که عامل ساپرت عضـلات صورت هستند دیگر وجود ندارد، بیمار حالت صورت مسنی خواهد داشت.
درمان:
* پروتز کامل متحرک. با وجودی که اکثر بیماران مشکلی از لحاظ گیر پروتز در فک بالا به دلیل نیروی مکشی در کام ندارند ولی مشکلات تکلمی و جویدن همچنان باقی است. عدم گیر یا ثبات پروتز فک پایین مشکل اساسی بیماران بی دندان می باشد و با گذشت زمان و تحلیل بیشتر استخوان بدتر هم می شود که تا حدودی با ریلاین پروتز و گذاشتن آستر تا مدتی برطرف می شود. ریلاین کردن متعدد منجر به لق شدن شدید پروتز و سخت تر شدن صحبت کردن و جویدن می شود.
* ایمپلنت بعنوان ثبات دهنده پروتز کامل. برای مثال میله ای که به دو یا چهار ایمپلنت وصل است و باعث گیر مناسب پروتز می شود حتی شش یا هشت ایمپلنت می تواند بعنوان پایه های پروتز ثابت شود.
امروزه می توان حجم کم استخوان را طی عمل بازسازی در شرایط خاص برای ساخت ایمپلنت دندان در نظر گرفت.
بیماری های انعقادی خونی، متابولیک، مخاطی و استخوانی، فاصله کم بین دندان، یا موقعیت نامناسب دندانهای فک بالا و پایین از عوامل محدود کننده در گذاشتن ایمپلنت می باشد.
- کلیه افراد بالغی که دوران رشد را به پایان رسانیده اند، می توانند ایمپلنت بگذارند.
- افراد سیگاری حداقل تا ماههای اولیه پس از گذاشتن ایمپلنت باید سیگار را ترک کنند.
- ایمپلنت مانند دندان طبیعی نیاز به رعایت بهداشت و مراقبت دارد.